مثل این که حتى خاطرات سوء هم براى تربیت صحیح مضر است. خاطرات سوء از افعال نفس است. نفس اگر الهى باشد، چنین خاطرات سوئى ندارد. چنان که ائمه (علیهم السلام) این چنین بوده‏اند. در روایات آمده است که خاطرات سوء لاتکتب؛ یعنى جرم است، ولى بر انسان نوشته نمى‏شود. نمى‏گوید جرم نیست. شاید مفاد لاتکتب این است که از جرم‏هاى ثابت نیست، ولى بالاخره با جنبه الهیت نفس، تنافى دارد. اگر نفس الهى باشد، نباید خاطرات سوء وجود داشته باشد. شاید مراد از لاتکتب آن خاطرات سوئى است که از مرحله خاطره یا از مرحله عزم تجاوز نکرده است و به اراده و فعل و عمل خارجى نرسیده باشد. این گونه جرم‏ها و معاصى، بعد از خدا ایجاد مى‏کند و انسان را از حق منقطع مى‏سازد. ولى با یک توجه الهى، آثار آن از نفس محو مى‏شود؛ چون عمل خارجى ندارد. به خلاف آن‏جا که به اراده و عمل خارجى منجر شود، که با توجه نفس به جهات الهى، آثار آن محو نخواهد شد؛ جز این که توبه‏اى باشد و حقوق‏الناس ادا شود، تا بتوان با تفضلات الهى از جرایم نجات یافت. ولى مجرد خاطرات و نیات سوء، شاید احتیاج به این حرف‏ها نداشته باشد. از این جهت است که مى‏گوید: لاتکتب؛ یعنى جهت ثابتى نیست. چنان که مفاد کتب علیکم الصیام؛ این است که یک جهت ثابتى است. در هر حال خاطرات سوء تحقیقا مضر به تکامل است.