ابو بصیر مى‏گوید: امام صادق- علیه السّلام- به من فرمود: آنچه در مورد معلّى بن خنیس به تو مى‏گویم، پوشیده‏دار. من هم گفتم: همین کار را انجام مى‏دهم.
فرمود: او به درجه و مقام خودش نمى‏رسد مگر با آن کارى که داود بن على با او مى‏کند.
پرسیدم: داود بن على با او چه خواهد کرد؟
فرمود: او را مى‏خواند و گردنش را مى‏زند و به دارش مى‏کشد.
گفتم: چه وقت این کار انجام خواهد گرفت؟
فرمود: سال آینده.
سال آینده که شد «داود» والى مدینه گشت و معلّى را کشت؛ ابتدا او را خواند و از یاران امام صادق- علیه السّلام- از او پرسید و خواست که نام تمام آنان را بنویسد.
معلّى گفت: من هیچ یک از اصحاب او را نمى‏شناسم و من (فقط) دنبال نیازهاى او مى‏رفتم.
داود گفت: کتمان مى‏کنى. اگر کتمان بکنى تو را خواهم کشت.
معلّى گفت: آیا با کشته شدن مرا مى‏ترسانى؟ به خدا سوگند! اگر مرگ زیر پاهایم بود، پا از آن بر نمى‏داشتم. پس او را کشت و به دارش زد، همان طور که امام صادق- علیه السّلام- فرموده بود.

 اثبات الهداه: 5/ 416، حدیث 152. بحار الانوار: 47/ 109، حدیث 144