به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید، در دیدار جمعی از استادان سطوح عالی و خارج حوزه علمیه قم با تبریک میلاد حضرت علی (ع) اظهار داشت: امیدوارم در سایه ولایت امیرمومنان(ع) همه ما بتوانیم به وظایف شرعی و دینی خود عمل کنیم و ان شاءالله در پیشگاه پروردگار روسفید باشیم.
وی تاکید کرد: من چیزی نمی بینم که مایه اختلاف و کشمکش باشد، مثلا همین مساله «استاد محوری» کاملا قابل حل است. یک سنتی در حوزهای علمیه ها همیشه بوده و آن «دروس آزاد» است، چیزی که در هیچ یک از دانشگاه های دنیا تا آن جا که می دانیم وجود ندارد.
استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم اظهار داشت: دانشگاه های ما هم بالاخره از نظامات غربی سرچشمه گرفته، آنها هم چیزی به عنوان دروس آزاد ندارند، کلاس های درس تشکیل می شود اساتید از سوی مسؤولان دانشگاه و دانشکده انتخاب می شوند و دانشجویان باید شرکت کنند،خواه استاد را بپسندند یا نپسندند، ولی حوزه های علمیه این افتخار بزرگ را داشته اند که دروس آزاد دارند و انتخاب استاد به وسیله تلامذه انجام می شود.
وی با اشاره به فواید دروس آزاد تصریح کرد: فایده اول این است که یک رقابت سازنده و بسیار مؤثری در بین اساتید خواهد بود، هر استادی سعی می کند بهتر مطالعه و تحقیق کند و در این میدان رقابت آزاد که هست توجه بیشتری به درس او باشد و این واقعا محسوس است، ما خودمان الان در درس خارج بحث آزاد داریم و سعی می کنیم هرچه بهتر دروس را تحویل بدهیم، البته این رقابت سازنده و الهی است و هیچ مشکلی ندارد.

ادامه مطلب...

سابقه دین اسلام در سرزمین ایران به عصر حیات «پیامبر اکرم(ص)» و نامه آن حضرت به «خسرو پرویز» شاه ایران برمی‏گردد؛ و ورود رسمی این دین به این سرزمین، به سال 16 هجری و در زمان حکومت «عمر بن خطاب» خلیفه دوم.

اما سؤال اساسی این است که به رغم ورود اسلام به ایران در دوره خلفا و همچنین به رغم آنکه ایرانیان قرون اولیه، اکثراً جزو اهل سنت بودند، چگونه شد که هم اینک شاهد اکثریت ایرانیان شیعی هستیم؟

در این نوشته، بحث کلامی مطرح نیست. بلکه از دیدگاه "جامعه‏شناسی تاریخی" بررسی می‏کنیم که چه تحولاتی باعث شد که اکثر ایرانیان، شیعه شوند.

در خصوص سؤال فوق دو دسته پاسخ ارائه شده است:

1. پاسخ های نادرست و افسانه‏ای.

2. پاسخ صحیح و منطقی.

ادامه مطلب...

روایتى لطیف را دیدم که خیلى جالب است: به هر مؤمنى که از دنیا مى‏رود، مى‏گویند: آیا علاقه دارى تو را برگردانیم؟ سؤال مى‏کند: مرا برگردانید تا چه کار کنم؟ مى‏گویند: پادشاهى همه کره زمین را فقط به تو مى‏دهیم. مى‏گوید: مرا حتى لحظه‏اى برنگردانید؛ چون که آنجا وقتى به او مى‏گویند: پادشاهى همه کره زمین، مى‏بیند این پادشاهى در مقابل کمترین آثار محبت پروردگار، هیچ ارزشى ندارد.

استاد انصاریان

پیامبر اکرم(ص) فرمود:کسی که دوست دارد،حلم آدم(ابوالبشر)،درک و فهم نوح،مناجات موسی،کمال وزیبایی ادریس،سخاوت ابراهیم،بهجت وشادابی سلیمان،قدرت وتوانایی داود،پارسایی یحیی وجمال یوسف را بداند و بفهمد،باید به علی بن ابیطالب(ع) نگاه کند. <بحارالانوار،ج39،ص35_82 >.

ایوان نجف عجب صفایی دارد /حیدر بنگر جه بارگاهی دارد /ای کعبه به خود مبال از روی شرف/جایت بنشین که هرکه جایی دارد.

یا علی(ع) دوستت داریم ،به حق زهرای مرضیه (ع)که خیلی دوستش داری، گوشه چشمی بنما تا در مسیر حق گام برداریم و فردای قیامت شرمنده ات نشویم.

ای باد صبح مشک بو/سوی نجف آور تو رو/با حیدر صفدر بگو/بایار پیغمبر بگو/باساقی کوثر بگو /کلبت سلامت می کند /جان را فدایت می کند.

آیت الله العظمی مرعشی نجفی بارها می فرمودند شبی توسلی پیدا کردم تا یکی از اولیای خدا را در خواب ببینم . آن شب در عالم خواب , دیدم که در زاویه مسجد کوفه نشسته ام و وجود مبارک مولا امیرالمومنین (علیه السلام) با جمعی حضور دارند .
حضرت فرمودند : شاعران اهل بیت را بیاورید . دیدم چند تن از شاعران عرب را آوردند .فرمودند : شاعران فارسی زبان را نیز بیاورید . آن گاه محتشم و جند تن از شاعران فارسی زبان آمدند .فرمودند : شهریار ما کجاست ؟ شهریار آمد . حضرت خطاب به شهریار فرمودند : شعرت را بخوان !

  ادامه مطلب...

 آیت الله العظمى سید ابو القاسم خویى شب پانزدهم ماه رجب سال‏1317 هجرى قمرى، در خانواده علم و دانش و تقوا در شهرستان‏خوى دیده به جهان گشود.پدر او مرحوم آیت الله حاج سید على اکبر، فرزند سید هاشم موسوى خویى، یکى از شخصیتهاى برجسته خوى بود و مردم به او به دیده اکرام و احترام مى‏نگریستند.

ویژگیهاى اخلاقى‏

   فقهاى بزرگ شیعه در زندگى خویش پیوسته اخلاق نیکوى پیامبران را الگوى خویش قرار داده و با حرکت در مسیر انبیا براى هدایت و سعادت بشریت اسوه حسنه هستند.

   علماى تشیع با نصب العین قرار دادن خُلق عظیم پیامبران الهى و ائمه اطهار علیهم السلام والاترین حماسه‏هاى شکوهمند تاریخ بشریت را ایجاد کرده‏اند. آیت الله العظمى خویى یکى از عالى‏ترین نمونه‏ها است که در اینجا برخى از خصایص اخلاقى آن راد مرد فرزانه را برمى‏شماریم:

یارى ضعیفان:

   از ویژگیهاى بارز رفتار ایشان دستگیرى از نیازمندان و کمک به درماندگان بود. هر جا احساس مى‏نمود عده‏اى به کمک و رسیدگى نیاز دارند بدون درنگ به یارى آنان مى‏شتافت لذا مى‏بینیم که مؤسسات خیریه زیادى به نام ایشان در هند و پاکستان و تایلند و ایران و عراق و لبنان تأسیس شده است.

   به خصوص در ماههاى رمضان و ذى الحجه، توجه و اهتمام ایشان به زندگى فقرا و ایتام، بیشتر مى‏شد.

بهره بردارى از وقت:

   ایشان هیچ وقتِ اضافه و باطلى نداشت و تمام اوقات شبانه روز خود را به تدریس، مطالعه، عبادت و تهجد، قرائت قرآن، جواب استفتائات، ملاقات با مردم، تألیف، نماز جماعت و زیارات مى‏گذرانید.

ادامه مطلب...

آهن ربا، ذرّه آهن را هر کجا که باشد، به سمت خود می‌کشد. اگر یک مقدار پنبه را از کنار یک آهن ربا عبور دهید، آهن ربا کششی نسبت به پنبه ندارد، امّا اگر مقداری خرده آهن را درون پنبه قرار دهیم، در این حالت پنبه به سمت آهن ربا کشیده شده و جذب آن می‌شود.

در این‌جا خود پنبه جذب نمی‌شود؛ بلکه براده‌های آهنی که با خود آهن ربا هم جنس هستند، به سمت آن کشیده می‌شوند.

معصیت‌ها مثل آهن ربا و لقمه حرام مانند ذرّات آهن است، وقتی که انسان در وجودش لقمه حرام نباشد، می‌تواند از کنار معصیت‌ها عبور کند و خود را نگه دارد، امّا وقتی که لقمة حرامی را خورد، از کنار معصیت که می‌گذرد، مجذوب آن می‌شود، این خاصیت درونی نان و لقمه حرام است.

امّا لقمه صددرصد حلال که انسان کار صحیح درستی را انجام داده است و اجرت طیّب و صحیح و طاهری را در مقابل آن به انسان داده‌اند؛ وقتی که این لقمه را انسان مصرف می‌کند، از کنار عبادات که می‌گذرد، عبادات او را جذب می‌کنند، از کنار امامزاده که می‌گذرد، به زیارت آن میل و گرایش پیدا می‌کند. میل و گرایش به مسجد، روضه و تربت شهدا پیدا می‌کند و این جزو خاصیت و ذات لقمه‌ای است که از همه جهت حلال باشد.

هنگامی که انسان آن را مصرف می‌کند، در او نوری را ایجاد می‌کند. همه طاعات و عبادات، جذابیّت و گیرایی دارند؛ ولی همه آن‌ها با لقمه حلال سنخیّت دارند، نه تنها با لقمه حلال، با مسکن و لباس حلال و امثال این‌ها هم سنخیّت دارند. در محلّی که از راه حلال به دست آورده‌اید، موقع نماز که فرا می‌رسد، نسبت به نماز شوق و رغبت پیدا می‌کنید، امّا اگر از راه حرام به دست بیاید، وقتی که در آن محل غیبت انجام شود، نسبت به غیبت میل پیدا می‌کنید و قوه جلوگیری کم می‌شود. حلال و حرام وقتی مخلوط شود، طاعات و معصیت هم با هم مخلوط می‌شود.

منبع:کتاب «پندها و اندرزها» - آیت الله حائری شیرازی

روزی یکی از دوستان سنی به دیدنم آمده بود . گفتگوی مفصلی درباره حقانیت اهل بیت داشتم از جمله به خطبه ی حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) در غدیر خم استناد کردم .
ایشان می گفت : مولا در این حدیث به معنای دوست آمده است .
نهایتا هر چه دلیل آوردم قبول نکرد . خداحافظی کرد و به سمت بلوچستان حرکت کرد .
یک ساعت از رفتنش گذشته بود که به او زنگ زدم و گفتم : کار خیلی مهمی با شما دارم باید برگردی!!!
گفت : من باید بروم ؛ وقت ندارم برگردم ؛ خانواده ام منتظرم هستند چه کارم داری ؟ در تلفن بگو!!
گفتم : کار مهمی دارم ؛ تلفنی نمی توانم بگویم باید خودت اینجا باشی . خیلی اصرار کردم و به زور برگشت .
وقتی به من رسید گفت : چه کار مهمی داری که من را از این همه راه برگرداندی ؟
گفتم : می خواستم بهت بگم : دوستت دارم .
گفت : همین !!!
گفتم : بله . همین را خواستم به شما بگویم .
دوستم ناراحت شد و گفت : خانواده ام منتظرم بودند و باید می رفتم این همه راه من را برگرداندی که بگویی دوستت دارم !! اذیت می کنی ؟
گفتم : سوال من همین جا است چطور وقتی شما با عجله به سمت خانواده ی منتظرتان می روید ، و شما را از راهتان که می روید بر می گردانم تا به شما بگویم دوستت دارم ؛ ناراحت می شوی و در عقل من شک می کنی !! ولی وقتی پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) دهها هزار نفر را که با عجله به سمت خانواده ی خود که آماده ی استقبال از آنها بودند ، می رفتند سه روز در زیر آفتاب سوزان ، معطل کردند که فقط بگوند : هر کس من را دوست دارد علی (علیه‌السلام) را دوست بدارد . این کار پیامبر (صلی الله علیه و آله) عاقلانه بود ! آیا این اقدام پیامبر (صلی الله علیه و آله) ناراحتی مسلمانان را در پی نمی داشت ؟؟ آیا آنها در عقل چنین پیامبری شک نمی کردند ؟
با این کاری که کردم دوستم با تمام وجود احساس کرد که چه حرف خنده داری زده است و اقرار کرد که پیامبر در جریان غدیر خم ، نکته ی مهمتری می خواست بیان کند و الا بیان دوستی علی (علیه‌السلام) نیازی نبود مسلمانان را از راهشان برگردانند .

محمد شریف زاهدی 

کمترین انتظار از یک طلبه ، این است که در علم آموزی سستی نکنند و برای عالم شدن تلاش زیادی داشته باشد . طلبه باید سرباز علم و عمل ، خادم دین و مکتب و انسانی متقی باشد . کارگری که زیر آفتاب به دنبال روزی حلال است ، به مراتب بهتر از عالم بی تقوا است ؛ چرا که آن کارگر شغل مقدسی دارد . کسی که از لباس روحانیت در جهت کسب مقام و زراندوزی بهره می برد ، به آیاتی از قرآن کریم دقت کند که در آنها عالم بی عمل به سگ تشبیه شده است : « فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ 1 » این آیه فقط در مورد علمای یهود نیست و یا فقط درباره بلعم باعورا نازل نشده است ! اگر فقط به آنها مرتبط بود ، دیگر لازم نبود که در قرآن دوباره ذکر گردد .

البته منظور من این نیست که اگر به طلبه هدیه ای دادند ، آن را قبول نکند ؛ بلکه دین را مایه تجارت قرار ندهد . اگر با حفظ آبرو و عزت چیزی به او دادند , آن را قبول کند ، ولی هدفش را از طلبگی شهرت و جاه طلبی قرار ندهد . البته طبیعی است که اگرکسی به تبلیغ می‌رود و یا در دانشگاه تدریس می‌کند ، به هر حال چیزی به دست می آورد .

1. اعراف / 176 : « وَ لَوْ شِئْنا لَرَفَعْناهُ بِها وَ لکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَثْ ذلِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ » .

در روایتی وارد شده است پیامبر اکرم (ص) از حضرت جبرئیل درخواست موعظه کرد پس گفت:

ای محمد (ص)هر طور خواستی زندگی کن ولی بدان روزی خواهی مرد ،هر کس را خواستی دوست داشته باش ولی بدان روزی از او جدا میشوی،هر کاری خواستی انجام بده ولی بدان روزی با آن کار ملاقات خواهی کرد، شرافت مومن نماز شب است و عزتش دوری جستن از اذیت مردم

<من‏لایحضره‏الفقیه ج : 1، ص : 471 > .