دلیل اینکه خدای متعال، اخلاص را به بندگان خاصّش هبه کرده است و مخلصین عالم به درجات عالی رسیدند - که از سرّ حضرت حق، یعنی اخلاص، بهره‌مند شدند - چیست؟ عرض کردیم حسب روایات، اخلاص سرّ خداست و ذوالجلال والاکرام این سرّ را به بندگان خودش، آن هم بندگان خاصّش مرحمت می‌کند.

دلیل اصلی و عمده‌ای که اولیاء خدا بارها و بارها برای قرب حضرت حق هم این مطلب را تذکار دادند، این است که مخلَصین عالم، از گناه دورند! گناه عاملی است بر این که انسان به آن مقام الهی سرّ حضرت حق، نرسد.
 
لذا در باب این که چرا یک عدّه به این مقام می‌رسند، وجود مقدّس مولی‌الموالی، امیرالمؤمنین، اسدالله الغالب، علی‌بن ابی‌طالب(صلوات اللّه و سلامه علیه) می‌فرمایند: «تَمَامُ الْإِخْلَاصِ تَجَنُّبُ الْمَعَاصِی» اگر کسی بخواهد به اخلاص کامل برسد، تنها راه، دوری کردن از گناهان است!


چه می‌شود مخلِصین عالم مخلَص می‌شوند؟ مولی‌الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیه) می‌فرمایند: دلیل این است که گناه نمی‌کنند. وقتی جدّی چشم، دست، زبان و یک‌یک اعضاء و جوارح گناه نکردند و بالجد از گناه دور شدند، آن موقع است که انسان لذّت عبادت مخلصین را می‌چشد. 

اصلاً کسی که می‌خواهد دیگری عملش را ببیند، به تعبیر آن مرد عظیم‌الشّأن و الهی، سلطان‌العارفین، آیت‌الله العظمی سلطان‌آبادی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) غرق در گناه است؛ چون گناه یعنی آن چیزی که غیر از خدا باشد.

مولی‌الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیه) می‌فرمایند: مخلصین عالم به این خاطر به مقام اخلاص رسیده‌اند که مراقبه کردند و اجتناب از گناه داشتند. دیدید پیش هر کدام از این بزرگان و اولیاء الهی که انسان می‌رود و می‌گوید: آقا چه کنم راه را سریع طی کنم؟ همه یک چیز می‌گویند و آن این که گناه نکنید. گاه انسان متعجّب می‌شود، می‌گوید: بله، گناه نکنم، امّا یک راه دیگری را به من نشان دهید! امیرالمؤمنین(صلوات اللّه و سلامه علیه) می‌فرمایند: راه دیگری ندارد، تنها راه همین است!

اگر می‌خواهی به اخلاص برسی، جزء مخلصین عالم شوی و برسی به آن مقامی که سرّ خداست - وقتی خدا سرّ قرار داده، معلوم است که به همه این مقام را نمی‌دهد. دیگر بالاتر از این نعمت که قلب کسی مرکز اخلاص شود، نعمتی نیست که خدا به بنده‌اش بدهد - راهش فقط و فقط دوری از گناه است «تَمَامُ الْإِخْلَاصِ تَجَنُّبُ الْمَعَاصِی».

اگر انسان قرب الی الله می‌خواهد، باید دوری از گناه داشته باشد. اگر اخلاص می‌خواهد، با دوری از گناه است؛ یعنی کلید واژه‌ی همه مطالبی که می‌تواند انسان را به اوج برساند، همین است. لذا نباید از این مقوله به شوخی بگذریم. ادامه مطلب...

یکی از عوامل سقوط انسان، که شاید بتوان گفت خطرناک‌تر از سایر عوامل سقوط است، دنیا طلبی است. زرق و برق دنیا و دلبستگی به آن و به خصوص مشغول شدن به دنیای حرام، انسان را به سقوط عجیبی می کشاند و اگر آدمیان مواظبت لازم را ننمایند و در امتحان‌های الهی مردود گردند، دنیا، مانع پیشرفت معنوی آنان شده و آنان را جهنّمی می‌کند.

امام حسین(ع) می فرمایند:«النَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُون‏»بنابر تعبیر نورانی آن حضرت، مردم بند? دنیا هستند. تا وقتی در معرض امتحان قرار نگرفته‌اند، ممکن است مردود نشوند. امّا کمتر کسی می‌تواند در امتحان، موفق گردد.

دنیا به معنای عام، عبارت از ثروت، شهوت و ریاست است و اگر کسی با یکی از این ‌سه عامل امتحان شود، سریلندی او در امتحان مشکل است. اگر انسان دلبستگی به دنیا پیدا کرد، معلوم نیست بتواند در امتحان‌ها نمره بیاورد، حتی اگر از نظر علمی و معنوی، بلند مرتبه باشد. ولی اگر انسان تابع و پیرو امیرالمؤمنین(ع) باشد، در سخت‌ترین امتحانات نیز پیروز می‌شود، چنانکه آن امام بزرگوار فرمودند:«وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِیتُ الْأَقَالِیمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاکِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِیَ اللَّهَ فِی نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِیرَةٍ مَا فَعَلْتُه‏»به خدا قسم اگر عالم هستی را یک طرف قرار دهند و به من بگویند که به یک مورچه ظلم کن و پوست جو را بی‌جا از دهان مورچه بگیر، نمی کنم. یعنی عالم هستی اصلاً و ابداً در مقابل ظلم به مورچه، نزد آن امام بزرگوار ارزش ندارد.

همه و به خصوص شیعیان باید چنین باشند، امّا متأسفانه بسیاری از افراد، در مقابل مال دنیا، خود را گم می کنند. «کَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَیَطْغى‏، أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‏»

وقتی انسان با پول یا ریاست، احساس بی‌نیازی کند، سرکش می شود یا اگر کسی خود را نساخته باشد، در هنگام تحریک غریز? جنسی، مردود می‌شود. امّا آنکه توانسته است خود را بسازد، در مواضع حسّاس، امداد الهی او را نجات می‌بخشد. قرآن کریم، از زبان حضرت یوسف«ع» که توانست در امتحان الهی سربلند شود، می‌فرماید:«وَإِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَأَکُن مِّنَ الْجَاهِلِینَ» یعنی اگر خداوند در صحنه ها به فریاد من نرسیده بود و مرا کمک نکرده بود، به آن زنان تمایل پیدا می کردم و مردود می‌شدم.

ادامه مطلب...

یکی از مهمترین دلایل احساس سنگینی در نماز حب دنیا است به قدری به دنیا محبت پیدا کردیم که راضی نیستیم حتی برای چند لحظه از آن قطع رابطه بکنیم فلذا میخواهیم زود نمازمان را تمام کنیم تا به وصل دنیا برسیم و احساس راحتی وآرامش بکنیم. وای به حال ما که به جای اینکه در لحظه اتصال به خدا احساس سبکی وآرامش بکنیم وحاضر نباشیم که این لحظات ناب تمام شود برعکس در حال نماز احساس سنگینی میکنیم وبا اتمام نماز احساس سبکی ،خاک به سرمان که ترقی معکوس کرده ایم:

از زرگری به کوزه گری رسیده ام/خاکم به سر ترقی معکوس کرده ام

بیاییم در سبک زندگیمان تجدید نظر بکنیم،من مدتها فکر کرده وریشه یابی کرده ام،ریشه همه گرفتاری ها ،کج خلقی ها ،کدورت ها ،معصیت ها،بدبختی ها و سنگینی عبادت و خلوت با محبوب حقیقی،همه وهمه در محبت به دنیا است آنقدر به دنیا دلبسته وعلاقه مند شدیم که حاضر نیستیم از آن دل بکنیم ولحظاتی را با خدایمان خلوت بکنیم ،نمیدانم با این همه دلبستگی چگونه میخواهیم همه اینها را رها کنیم وتسلیم مرگ شویم،شاید علت سخت جان دادن عده ای همین باشد ،شاید!

پس ورد شب روزمان این باشد:اللهم اخرج حب الدنیا من قلبی(خدایا محبت دنیا را از قلبم خارج کن)

از حکمتهاى امام صادق «علیه السلام» به ابن جندب  :

و قیل له «علیه السلام »: قوم یعملون بالمعاصى ویقولون: نرجوا فلا یزالون کذلک حتى یأتیهم الموت. فقال «علیه السلام»: هؤلاء قوم یترجحّون فی الأمانی کذبوا لیس یرجون انّ مَن رجا شیئاً طلبه، ومَن خاف مِن شیء هرب منه

حضرت صادق«علیه السلام» در مورد افرادى که مرتکب گناه می شوند، لکن می گویند: «ما امیدوار به رحمت پروردگار هستیم»، فرمود: اینان، غرق در پندارها و توهّمات خود می باشند و در ادعاى خود کاذب بوده، در حقیقت امید ندارند، زیرا اگر کسى واقعاً به چیزى، امیدوار باشد. دنبال آن می رود و اگر از چیزى، بترسد، از آن می گریزد.

سه عامل مهم در ترک گناه:

1-استمداد از خدای متعال،2-اراده،3-محو ابزار گناه